Unutamam Dediğim Her Şeyi Hatırlamaya Çalışmak

Belki sen gitmeseydin bu kadar kaybetmezdim yolumu. Belki yıkık bir kaleye dönerdim ama en azından göğe doğru uzanan bir sütunum olurdu. Kapı kapı aramazdım seni, eğer gitmeseydin. Vaktimi bu boşluklarda seni var etmek için harcamazdım. Belki akmazdı gözlerimin içi. Belki sen olurdum, yeşil bakardım etrafa. Gitmeseydin bu satırları yazıyor olmazdım. Kalmanın getirdiklerini yazardım belki. Pişmanlıklar duymazdım. Kimseyi duymazdım; kendimi bile. Düşen yapraklar arasında en solgunu bile yeşerirdi, gitmeseydin.

Fallarımda harf harf adını aramazdım, haneme doğan aylar batan güneşlere dönmezdi. Gitmeseydin sensizlik diye bir şey olmazdı. Ama gittin ve yeni bir kelime eklendi lügatımıza. Gittin ve silik bir anı olarak kaldın hafızamda. Silinen anının izlerini kurşun kalemle tamamladım ve yeniden yarattım seni. Ardından yine silindin. Silindikçe tamamladım, tamamlandıkça silindin. Maalesef tükenen bendeniz silgiler oldu; lakin senden kalan izler yer yapmaya son sürat devam etti. Sürücüsü olduğun arabanın yok olan kazalarında kaldım böylece. Her sessizlik bende bir baş ağrısıyken seni bağıramayan hoparlörler, patlarcasına!

Tekrara düşen kelimelerimin nedeni değişmeyen onlarca düşüncem olmamalıydı. Öksürmem gereken yutkunuşlar içindeyim. Yani, anlıyor musun, değişmeyen anılar kadar sabit gözyaşlarım. Sıfırla çapsan da yok olmayan acılara sahibim. Bu yüzden anca duvardan duvara çarpmakla yetindiriyor bu hayat beni. Aylarca geçmeyecek şeylere bir günde alışıyor gibi baksam da etrafa, bilemezsin, belki yıllarımı harcayacağım boşlukları dolduramayacağım. Sen ki ömrümün en eksiltili cümlesi...

İnanmaktan vazgeçmeme saniyeler kala her şeye; ayaküstü atlattığım bir ölüm, selamlar gibi geçip gidiyor yanımdan sen güldükçe. Senin gülmen kesiliyor ve işte bu, sobamın biten kömürüdür ayazın ortasında. Çalan şarkıların kelimelerindeki her harfin adına çıkması kavgasıyım, ki bu aşk bir kavgadan doğan intiharlara gebe. Öldürdüğüm her kahramana karşı yarattığım bir sen; ve yarattıkça yaralanan onlarca ben - yok etmek en müphemiydi sevginin. Artık geriye dönük yaşamak gözlerimdeki şaşılığın sebebiyeti.

Artık dönmek istediğim zamanları bile unutan zihnimle baş başa bakışlar. Artık en doğru yalana bile kanamıyorum sevgilim.

ILGIN YETİK