Mevcudiyetin kargaşası bıyık altından gülümserken, daldığım uzakların hasreti usulca yerleşiyor gözlerimdeki çizgilere. Çizgiler diyorum...

Belki sen gitmeseydin bu kadar kaybetmezdim yolumu. Belki yıkık bir kaleye dönerdim ama en azından göğe doğru uzanan bir sütunum olurdu....

Yaz mevsiminin ortasından yazıyorum bu yazıyı. Gezegenler hala aynı eksende. İnsanlar hala karışık, hayvanlar hala masum ve hala kimse...