belki

suda seken taş gibi d'üşüyoruz vuraa vuraaa tam teşekküllü körelmişiz hasarımız onarılamaz! çocuk seslerinin değdiği bahçelerde eksildik susarak susarak gümbür gümbür... kanamayız artık biz kanamayız içimizde pullanan çölden başka yere... üstümüze örttüler ışıkları: karanlığa boğulduk -baş vereceğiz ekin sapları gibi. ömrünü omuzlayan hamalın yokuşuyuz içimize taş koyulmuş birer kartopuyuz adressiziz susarak yine susarak gümbür gümbür... kimliğimiz: eksik kalan yanımız kimliğimiz: yarınsızlık belki de. ve resmi dili hep kemiklidir devletimizin.

Şiir: R'Ulaş Karakuş