AĞUSTOS GECESİ BİRDEN BİRE BİR YOLCU

Öylesi bir hissizlik çaldı durdu kapımı

Ne hışırdayan yaprak ne gökte asılı ay

Çöllerdeyim ey yolcu çıkar ayakkabımı

Yaşamaktan soğudum yarından soğudum say

Masum ölümler gördüm hepsi de sıfır solda

Taarruza kaldırdım kurşun asker ordumu

Yalnız öldürülürken bilinmeyen bir yolda

Nereye gidiyorsun diye kimse sordu mu?

Hangi dalga sahile böyle çaresiz vurur?

Taş sektirdiğim zaman canı acır mı suyun?

Neye yarar ey yolcu, beni mahveden gurur?

Enkazda kalmış gibi çığlıklarımı duyun

Duvarlara astığım eski fotoğraflarda

Hatırası kalmamış gülümseyen yüzümün

İsmim hatırlanmıyor artık tozlu raflarda

Şarap derler adına üzülmüş bir üzümün

Hülyalara dalmışken birden uyanıversem

Şöyle bir iz bıraksam bir ağustos gecesi

Yangınlarda kahrolup suya dayanıversem

Fayda etmez bilirim ilmeğin de incesi

Durup beklemektense yanlış yolda yürümek

Ne dersen de ey yolcu, biçarenin işidir

Karanlık saatlerde gözünü kan bürümek

Bilesin ki gecenin ya üçü ya beşidir...

Faruk SARIKAVAK